Tentoonstelling-stil-de-tijd van Krijnie Beyen 2019

Tentoonstelling-stil-de-tijd …………… 27 januari t/m 14 april 2019

Geen tijd hebben – dat is een van de fundamentele ervaringen van onze tijd. Joke J. Hermsen nam dit verschijnsel kritisch onder de loep in haar boek Stil de tijd. Zij bracht een onderscheid aan tussen kloktijd en innerlijke tijd. Zij verkende het belang van rust, verveling, aandacht en wachten; ervaringen die sinds de Oudheid als belangrijke voorwaarden voor het denken en de creativiteit werden beschouwd, maar in het huidige tijdsgewricht minder waardering krijgen.

Stil de tijd – vraagt aandacht voor een moment, een half uur of uur waarin we door meditatie de tijd even stilzetten. Daarmee creëren we ruimte en stilte zodat we ons kunnen verbinden met de eeuwige beweging – de energie die zich steeds weer vernieuwd en ons keer op keer weer nieuw zicht geeft op wie we zijn en waar we staan.
In de tentoonstelling Stil de tijd hebben 3 beeldend kunstenaars, een geluidskunstenaar en 2 dichters zich verdiept in de tijds- en stilte-ervaring en hun werk. Zij ontmoetten elkaar, verbonden zich met hun innerlijke tijd door meditatie en onderzochten door opstellingen hun relatie met tijd, stilte en ruimte.

Deelnemende kunstnaars en dichters Jolanthe Lalkens, Jan Kees Helms, Ron Jagers, Herko van Eerden, Ger Bos, Ali Şerik en Krijnie Beyen

Gedicht van Ali Şerik met het kunstwerk van Krijnie Beyen

Verpakt in stilte

Haal de storm uit je brein
hoe verborgen ook,
pleeg geen plagiaat van verlangens
open de herhaalde stilte van angst.
Wordt geen vijver die droogvalt,
met vissen in de modder
die naar lucht happen.

Krassen onder het vernis,
gedachten die niet wegspoelen,
zoektochten met splinters.
Elk huis kijkt naar buiten
kijkt naar de straat
naar de hemel boven zijn dak.
In zoekgeraakte cadeaus
verbergen zich kussen van heel vroeger.

Neem plaats op een kruk, stoel, bank
of gewoon op de grond.
Ergens blijft de schemering
de hele dag hangen.
Laat de verroeste
sleutels vallen.
Laat je vinden door iemand,
het leven laat nooit
al zijn vreugde tegelijk zien.

Door het oog van de tijd

Kon ik maar slapen in de tijd
in hem wonen
met mijn katten om mij heen.
Kon ik maar in de tijd slapen
dromen
naar de aarde kijken.
Gewoon kijken
zonder enige ernst.
Kon ik maar kijken
naar de aarde
zonder dat iemand het wist.
Kon ik maar aan niets denken
misschien alleen aan jou
toen wij nog naast elkaar lagen
en in slaap vielen.

De stille tijd

Laat alle glazen staan.
Sluit je ogen, trek de kleren uit
die strak om je lichaam zitten.
Adem diep in, wees een huis
dat door zijn deuren en vensters
naar binnen kijkt.

Voel hoe moe je handen zijn,
lichaam vol geschiedenis.

Je gedachten zijn vogels
die alle kanten opvliegen.
Elke keer vang je ze
de afstand die ze afleggen
wordt korter
tot jaren hun vleugels knotten.

Haal diep adem en ontspan
laat geen antwoord een knaapje vinden.
Waar stilte en tijd in elkaar schuiven
uit verschillende puzzeldozen.

Open dan je ogen
loop naar iemand die je niet kent.
Kijk in zijn ogen om te vinden
wat jij zoekt in de oneindige ruimte van rust
die je weerloos meedraagt
voor al je kleine verdriet.

De tijd nemen

Aan de oostkant van de rivier
stapelt een meisje stenen op elkaar.
De eerste steen begraaft ze deels in de grond.
De tweede steen die zij uitkiest is grijs.
De derde steen zoekt zij zorgvuldig
tussen zwarte stenen met wit pigment
zoektocht naar versluierd afdrukken van lichamen.
De vierde steen is bruin, de kleur van schors
van witte paardenkastanje.
Zij zoekt de vijfde steen,
die wat rond is.
De balans van rond is het moeilijkst te bepalen,
zulke stenen lijken op de ziel.
Je weet zelden aan welke kant die neer valt
hoe diep de barst naar binnen kan zijn.
Ze legt de steen bovenop de vierde steen.
De wind komt aan de westkant op, bladen trillen.
Nu pakt zij een platte witte steen
met de vorm van een wieg
zet die voorzichtig op de bovenste.
De steen wankelt, maar blijft staan.
De bries fluistert langs de stilte.

Lopen door de tijd.

Ik sta voor een tuin van een verlaten boerderij.
Er is een zee van onkruid,
geen structuur, geen kleurpatronen, geen houvast,
een ooit zo verzorgde tuin is uit handen gevallen.
Ik klim over het roestige hek, loop de tuin in.
Langzaam ontdek ik kleuren
van muurhavikskruid, akkerdistel, akkerwinde
verborgen in het groen,
zoals het leven zich verbergt tussen het leven.

Voor het eerst zie ik schoonheid
van wat bestempeld was als wild gewas,
gevormd door drie architecten: zon, wind en regen
herkenbare sporen van geur en pollen.
Voor het eerst herken ik orde
die ver van mij staat.
Het fluisteren van planten is hier,
wat mij toegang biedt
de moed laat vinden om iets uit te gummen,
om een lege pagina te openen.
Zelfs het gras van één meter hoog
deelt de innerlijk rust van de Hollandse aarde.

De Mensenbieb

23 maart 2019, van 13:00 tot 15:00 | de Bibliotheek het Eemhuis – Espressobar De Draak
Kosten: Gratis

De Mensenbieb is een bibliotheek van mensen. Bij ons ‘leent’ u levende boeken. De boeken zijn mensen die u mogelijk in uw omgeving niet vaak of nooit spreekt. Dit keer zijn er mensen te leen die in een ander land geboren zijn of die nu in een ander land wonen. Kom ze in het Eemhuis “lezen”!

Denk bij de te lenen boeken aan iemand die heel anders is dan uzelf, of anders in het leven staat. Dit keer zijn de te lenen boeken mensen uit een ander land en Nederlanders die lang in een ander land gewoond en gewerkt hebben/ nog werken. Worden zij wel eens anders benaderd, buitengesloten of gediscrimineerd door wie ze zijn? Wat voor gebruiken nemen zij mee? En hoe is het om in een land te leven met andere tradities? Zijn er bijvoorbeeld andere normen en waarden? U mag de “boeken” alles vragen. lk gesprek duurt maximaal 20 minuten. Meld u vijf minuten voor aanvang van het gesprek.

Kom langs en stel je vragen!

oa aan Simone Korkus, Ali Şerik en anderen.

DICHTERS TAALPODIUM OP DE WALK ART MARKT 2019

Vissen vliegen
over de kade

De rivier stroomt waarheen hij moet.
Meeuwen zwemmen in de lucht.
Vissen vliegen over de kade.
Woestijnen drijven onder de wolken.

Stilte is alleen aanwezig als iemand haar waarneemt
als iemand haar laat wankelen met geluid.
Geluid is ook de stilte
de stilte de storm voor het geluid.

Uiteindelijk blijft er niets over.
As wordt as,
stof wordt stof.
De kikkers verdwijnen in de bek van de reiger.

Uiteindelijk sterft de berg.
Gras zingt het zeemanslied.
In de dauw van droogte een biddende valk.
Een kind tekent op de wand van de stad.

Niets blijft over
ook de zon zal vergaan,
als het donker wordt
zal ik je kussen.

Ali Şerik

De 21ste editie van onze poëzieslag. Poëzieslag Festina Lente Amsterdam 2018

Ali Şerik windt de 2de voorronde van Ali Şerik windt de 2de voorronde van de 21ste editie van onze poëzieslag. Poëzieslag Festina Lente Amsterdam.

Één van de gedichten wat Ali Şerik voordroeg.

DE STAD SLAAPT
MET ZIJN PYROMAAN

Slaap zacht alle daken van het noorden,
de pyromaan slaapt. Hij droomt vannacht van de vuurzee
die over de stad wordt gezaaid. Hij is de rijstplanter
die tot zijn knieën in het water staat. Droomt over
Keizer Nero die zijn Rome in brand steekt,
napalmbommen boven de Vietcong, brandpijlen van
Gengis Khan die een stad laat knielen voor zijn leger.

Slaap zacht alle daken van het zuiden,
de pyromaan slaapt. Hij speelt niet met een doos vol lucifers
die hij één voor één aansteekt. Rent niet het bos in om daar
het vuur te bewonderen dat als sterretjes opstijgt,
deze nacht houdt hij zijn oerinstinct in bedwang. Hoe graag
laat hij zijn pupillen verdrinken in de warmte van verbazing
bij elke vlam, telkens moet hij naar boven zwemmen om niet
onder te gaan in de gloeiende as

Slaap zacht alle daken van het oosten,
de pyromaan slaapt. Hij zoekt niet alleen de krotten
waarop de daken staan, steekt niet alleen de roestende auto’s
voor jullie deuren in brand, slaap zacht lekkende plafonds,
verrotte schuttingen, ramen die niet goed sluiten. Slaap zacht
verroeste glijbaan, verwaarloosde toekomst. Slaap zacht
krekels van wanhoop die gehoord willen worden.

Slaap zacht alle daken van het westen,
de pyromaan slaapt. Deze nacht heb je niets te vrezen,
de muren zijn stevig, de knechten dapper, de toekomst lacht
je tegemoet. Slaap zacht wijk van rijkdom, deze pyromaan
hoef je niet te vrezen. Hij wil een vlammenzee waar
geen enkel schip doorheen kan varen, kanonnen en kruitvaten
die vanzelf ontbranden. Slaap zacht beschaving, geweten
met scherpe tanden. Slaap zacht rijkdom van de galg.

Nieuws van de Haarlemse Dichtlijn 2019

Open podium met Ali Serik

Ali Şerik is onze gast. Zijn nieuwste bundel, De stem die baart, is niet onopgemerkt gebleven. De exotische beeldenrijkdom van deze Turkse dichter met Twentse tongval, wil getuigen van deze tijd, misstanden aan de kaak stellen en mensen met elkaar verbinden.

Dit is zo’n dichter voor wie je zeker naar Bar Wolkers wilt komen op dinsdagavond 26 maart om 19.45 uur (als je koffie wilt; aanvang programma: 20.00 uur precies). Zet plaats, datum en tijd met hoofdletters in je agenda!

Mocht je vooraf met ons mee willen eten -gezellig!- meld je dan aan bij Lieneke, onze podiummanager. Bij haar kun je je ook opgeven als je wilt optreden met je poëzie op het open podium. Mail naar podia@haarlemsedichtlijn.nl.

Onze singer/songwriter van de avond is Kim Nanninga. Zij was eerder bij ons te gast in november 2016. En dat was een groot succes!

De verwarde
Buurman

De buurman is een verwarde man. Hij legt de vinger
op de zere plek. Verkoopt al zijn hebben,
om asielzoekers te helpen.
Staat dan weer op straat, weet niet waar
hij naar toe moet. Spreekt iedereen aan
dat hij ontvoerd is door buitenaardse wezens.
Hij steekt zichzelf in brand of wil zich opblazen,
in donkere dagen van ongeluk.
Besmeurt de stoep met varkensbloed.
Als de koelkast leeg is rent hij naar de winkel
eet voor de schappen zijn boodschappen op,
staat dan voor de kassa zonder geld. Hij denkt
dat hij bezoek krijgt vanuit het hiernamaals,
spreekt met doden die op de thee komen.
Als hij ‘s nachts wakker wordt gaat hij naakt
naar de buren, vraagt of ze één havanna voor hem
hebben. Hij heeft geen last van psychosen,
zeg hij. De buurman is een verwarde man.
Spreekt mij aan of ik even normaal wil doen.

Ali Şerik