Land van weemoed

Dit is een veelzeggende titel van een ontroerend mooi boek, geschreven door Ali Serik. Een dikke pil van maar liefst een dikke 400 pagina’s; zoiets lees je niet in één avond uit. Ook niet in twee of drie avonden overigens, dus neem de tijd! Ali neemt je in zijn boek mee op een lange enerverende reis. Hij vertelt hoe de eerste generatie gastarbeiders een eenvoudig leven in afgelegen bergdorpen in Oost Turkije verruilde voor een onzeker nieuw bestaan in industriesteden in Nederland.

Epos van een vergeten generatie, is de ondertitel van het boek. Het is een terecht eerherstel van de  pioniers die de kastanjes uit het vuur heeft moeten slepen voor de generaties na hen. Ali verhaalt over hun dromen en hun verdriet. Dat doet hij op een manier die al net zo gevoelig, enerverend en gelaagd is als de levens zelf van deze generatie. Hij maakt gebruik van alle registers die hem op papier ter beschikking staan. Dat levert een mozaïek op van lyriek, natuurbeschrijvingen,   persoonlijke vertellingen, treffende anekdotes, nostalgie, maar ook maatschappijkritiek en politieke statements. In al die bonte verscheidenheid blijft de poëtische hand van de dichter zichtbaar.

Tijdens de presentatie van ‘Land van weemoed’ raakte ik gecharmeerd door de meeslepende manier waarop zijn teksten werden voorgedragen door collega-dichters. Poëzie voorlezen is een kunst op zich! Heel even raakte ik in de verleiding om mijn ogen dicht te knijpen en weg te dromen in het land van weemoed. Dat was een eyeopener voor me. Namelijk dat de verbeeldingskracht van de poëzie van Ali hardop lezend volledig tot zijn recht komt.

Voor wie dit boek in bezit heeft zou ik willen voorstellen; kies, als je het boek gelezen hebt, een hoofdstuk uit dat je in het bijzonder aanspreekt. En lees dan je favoriete pagina’s eens hardop voor. Je zal merken dat de tekst op die manier een extra dimensie krijgt.

Ik hoop van harte dat ook klein- of achterkleinkinderen Land van weemoed gaan lezen. Bij het lezen van deze verhalen over de emigratie van hun groot- of overgrootouders gaat er vast een wereld voor ze open. En deze bijzondere kennismaking met hun eigen migratiegeschiedenis kan bijdragen aan het dichten van de kloof die ontstaat door ‘het vergeten’ van een vergeten generatie pioniers.

Jasper Veldhuis