Gedicht van Ali Şerik is opgenomen in de verzamenbundel van Vereniging Taalpodium.

NIET VOLDAAN

Ik trek eerst mijn jas uit
dan mijn trui, hemd, sokken en mijn onderbroek
dit is niet genoeg, ik moet verder gaan
Scheer mijn zwarte haren op mijn hoofd tot onder de wortels
Vragen breken open, antwoorden vallen weg
Zwijgzaam kijkt mijn moeder naar achteren
Scheer mijn oksels, borst, schaamhaar
zelfs mijn ballen vergeet ik niet
Mijn ogen zijn donkerbruin
met mijn wijsvinger haal ik ze er één voor één uit
Ben niet tevreden, niet voldaan met het aanspoelen
luister naar mijn stem, ik bespeur een dialect
snij het weg met een stiletto
Nog steeds val ik uit de grazende kudde
nog steeds vallen de sterren over de oever
nog seeds trilt mijn hand in de lucht
Mijn getinte hand verraadt mijn gehucht
langzaam doe ik mijn lichtbruine huid uit
loop als een volbloed in mijn schaduw
Nu lachen ze mij weer uit met hun blauwe ogen
omdat ik weer zo anders ben