Het gedicht “Verberg mij” is gemaakt op het kunstwerk van Anneke Schollaardt

Verberg mij

De pijn zit verborgen in de huid
De muren van het veranderen storten in
Met jou op reis zonder terugkeer
om al mijn gevoelens te ontdekken
hoe tragisch en mooi het landschap ook mag zijn

Verzamel als een blad de tijd van het water
Uit het lichaam van het verlangen
valt de hemel neer op je naakte schouder
open langzaam het verschil van schoonheid

Omarm de littekens, de wonden van de tijd
ben ik zo anders, zonder kleren
Gebruik de tranen van de ziel
raak je vingers, je lippen, je borst
proef het zout van het zweet

Raak elke dag opnieuw het water.
hoor, mijn stem druppelt op je huid
verlaat de boot die mij achter laat
de rivier spoelt haar dode bladeren weg