Tijdens mijn vakantie las ik ‘Land van Weemoed’ (prachtige titel!) van Ali Şerik. In lange prozagedichten wordt langzaam het verhaal ontvouwd van de eerste Turkse gastarbeiders in Nederland, door Ali een ‘vergeten generatie’ genoemd. Ali’s beschrijvende stijl met de vele herhalingen werkt bijna bezwerend. Er is veel aandacht voor details met eenvoudige vaak prachtige regels. Zoals het begin van de eerste werkdag van de mannen in Nederland:

“Dagen zullen als kreupelhout laag hangen
nergens een kamperfoelie om te troosten.
Hier en daar wat waterhoentjes die vechten voor hun territorium.
Het geluid van staal komt als een paukenslag binnen.”

Het is geen boek om in één ruk uit te lezen (meer dan 400 pagina’s!) maar een boek om langzaam tot je te nemen. En een boek om, nadat je het gelezen hebt, af en toe weer eens een stukje uit te herlezen, zoals met een gedichtenbundel.
Voor wie nieuwsgierig is geworden

https://www.hebban.nl/boek/land-van-weemoed-ali-serik

Ook ik heb het epos ‘Land van weemoed’ gelezen. Een vlot geschreven historisch epos over Turkse gastarbeiders van de eerste lichting. Het verhaal begint in Turkije op het platteland en geeft daarmee een goed inzicht in de levensomstandigheden en de mentaliteit van deze mensen. Zo snap je ook beter waarom deze zoekers naar betere levensomstandigheden, die uitgenodigd werden door grote bedrijven om naar Duitsland en

Nederland te komen om te werken, deze voor hen gigantische stap durfden te maken. Schrijnend de wanhoop van vrouw en kinderen, familie die achter bleven. Schrijnend de zoektocht naar houvast in het rijke Westen met andere zeden en gewoonten in een volstrekt ander landschap. Het deel over hun wederwaardigheden in Nederland boeide mij zeer omdat ik graag wilde weten hoe deze mensen Nederland ervaarden. Schokkend. De stijl in de lay-out van het boek is zeer verrassend. De veelheid aan namen werkte bij mij wat vervreemdend. De blokjes met herhaling van zinnen werd mij iets teveel. Conclusie: een rijk boek geschreven door een integere wijze man met zicht op mens en historie.

Vandaag heb ik het boek ‘ Land van weemoed’ van Ali Şerik met spanning en een beetje bedroefd uitgelezen. Heb vanaf het begin tot het einde erg van genoten. Het boek heeft mij helemaal meegenomen naar mijn verleden. Ik las dingen die ik herkende en zelf had meegemaakt; veel herinneringen uit mijn jeugd die ik was vergeten. İk bewonder Ali’s observatievermogen, hoe alles in het dorp ging en hoe mensen zich voelden in een vreemd land.

Erg mooie om te lezen hoe hij dingen ziet en omschreven heeft. Observeren is ook de gave die een dichter of een schrijver scheidt van de rest. Na het lezen van dit boek dacht ik, dit is een boek die in alle boekenwinkels en bibliotheken hoort. Dit is een kleine beschrijving van onze geschiedenis die gelezen moet worden. Wat die mensen meegemaakt hebben, welke offers ze opgebracht hebben is informatie dat begrip creëert over deze mensen. Daarom vind ik dat dit boek door iedereen gelezen moet worden. Met het schrijven van ‘ Land van Weemoed’ heeft Ali Şerik de lat voor hemzelf hoog gelegd. Ik weet zeker dat hij dit ook gaat overtreffen. İk wacht met spanning op het volgende boek van Ali en hoop dat dit boek een vervolg krijgt en stiekem hoop ik dat het over de kinderen van 1ste generatie gaat.

16 september 2022

Land van weemoed

Dit is een veelzeggende titel van een ontroerend mooi boek, geschreven door Ali Serik. Een dikke pil van maar liefst een dikke 400 pagina’s; zoiets lees je niet in één avond uit. Ook niet in twee of drie avonden overigens, dus neem de tijd! Ali neemt je in zijn boek mee op een lange enerverende reis. Hij vertelt hoe de eerste generatie gastarbeiders een eenvoudig leven in afgelegen bergdorpen in Oost Turkije verruilde voor een onzeker nieuw bestaan in industriesteden in Nederland.

Epos van een vergeten generatie, is de ondertitel van het boek. Het is een terecht eerherstel van de  pioniers die de kastanjes uit het vuur heeft moeten slepen voor de generaties na hen. Ali verhaalt over hun dromen en hun verdriet. Dat doet hij op een manier die al net zo gevoelig, enerverend en gelaagd is als de levens zelf van deze generatie. Hij maakt gebruik van alle registers die hem op papier ter beschikking staan. Dat levert een mozaïek op van lyriek, natuurbeschrijvingen,   persoonlijke vertellingen, treffende anekdotes, nostalgie, maar ook maatschappijkritiek en politieke statements. In al die bonte verscheidenheid blijft de poëtische hand van de dichter zichtbaar.

Tijdens de presentatie van ‘Land van weemoed’ raakte ik gecharmeerd door de meeslepende manier waarop zijn teksten werden voorgedragen door collega-dichters. Poëzie voorlezen is een kunst op zich! Heel even raakte ik in de verleiding om mijn ogen dicht te knijpen en weg te dromen in het land van weemoed. Dat was een eyeopener voor me. Namelijk dat de verbeeldingskracht van de poëzie van Ali hardop lezend volledig tot zijn recht komt.

Voor wie dit boek in bezit heeft zou ik willen voorstellen; kies, als je het boek gelezen hebt, een hoofdstuk uit dat je in het bijzonder aanspreekt. En lees dan je favoriete pagina’s eens hardop voor. Je zal merken dat de tekst op die manier een extra dimensie krijgt.

Ik hoop van harte dat ook klein- of achterkleinkinderen Land van weemoed gaan lezen. Bij het lezen van deze verhalen over de emigratie van hun groot- of overgrootouders gaat er vast een wereld voor ze open. En deze bijzondere kennismaking met hun eigen migratiegeschiedenis kan bijdragen aan het dichten van de kloof die ontstaat door ‘het vergeten’ van een vergeten generatie pioniers.

Jasper Veldhuis

Land van Weemoed beschrijft hoe het is om als gastarbeider naar een vreemd land te gaan om er te werken en een geheel nieuw leven op te bouwen. Het is de geschiedenis van een generatie die aan het uitsterven is. Het zijn verhalen die niet vergeten mogen worden. Het boek is geschreven als één lang gedicht dat je al vanaf de eerste regel pakt. Door de prachtige beeldtaal doet het haast filmisch aan. Ook al ben je geen dichter, het boek is zeer toegankelijk, omdat de taal nergens hoogdravend is, het leest als een trein. De verhalen komen direct binnen, de emoties zijn puur menselijk. Het laat ook zien dat de geschiedenis zich herhaalt, in de wereld van nu spelen deze thema’s nog steeds, in die zin is het erg actueel. Zeker een aanrader.

ELMA KUSTER

Bron: Surfing Ann’s Boeken Blog. https://surfingann.blogspot.com/search?q=Heimwee+naar+huisewerk

Waar gaat het boek over? 
Samengesteld door Jan de Bas en Arie Bijl
Die ene juf, je mooiste tekening, alwéér nablijven. Heerlijk dagdromen, met een toekomst vol mogelijkheden nog voor je. En dat eeuwige huiswerk… Over deze en andere herinneringen aan de schooltijd zijn veel gedichten geschreven, van lyrisch en positief tot inktzwart getoonzet. Jan de Bas en Arie Bijl verzamelden de mooiste in deze bundel, getiteld naar het gelijknamige gedicht van Robert Anker.

Deze bundel bevat gedichten van o.a. Drs.P, Jan Eijkelboom, Eva Gerlach, Ingmar Heytze, Rutger Kopland, Joke van Leeuwen en Leo Vroman.

Bron: bol.com.

Wat vind je van het boek? 
Je ziet meteen aan de cover waar het boek over kan gaan. Het boekje ziet er lief, schattig uit door zijn grootte, of beter gezegd, doordat die zo klein is. Hij past bij wijze van spreken in de binnenzak van je jas zodat je onderweg ook een gedicht eruit kan lezen. Je hoeft geen aparte bladwijzer te gebruiken, want er zit een mooi wit lint in die je bij het gedicht kan plaatsen waar je bent gebleven.
In de inleiding kan je lezen dat er is gekozen voor een selectie gedichten die de laatste honderd jaar geschreven zijn over school waardoor je een mooi tijdsbeeld krijgt. Je leest waarom ze voor de gedichten in het boek hebben gekozen en waarom velen het boek niet hebben gehaald, waarom ze voor deze rubricering hebben gekozen en niet op een andere manier hebben geplaatst. Het zijn gedichten van bekende en minder bekende dichters, van sommige dichters zoals bijvoorbeeld Willem Wilmink en Charles Ducal staan meer gedichten in het boek.
De gedichten brengen je weer terug naar je schooltijd. Het zijn vaak herkenbare gedichten wat je vast ook wel eens hebt gedacht, maar dan in andere woorden zoals bijvoorbeeld over dat de lessen te lang duren op een mooie warme dag omdat je eigenlijk liever vrij wilt zijn, dat je ook wel eens een dagje schoolziek wilt zijn en of de school waar je op hebt gezeten er nog wel staat. Ze brengen geregeld een glimlach op je gezicht.
Sommige gedichten zijn met humor geschreven zoals Kloppen s.v.p. van C. Buddingh’ en De lagereschoolklas van 1957 van Martin van de Vijfeijke. Ondanks dat het gedichten uit lang vervlogen tijden zijn, zijn het gedichten die tijdloos zijn.
Van sommige gedichten kan je nog iets leren zoals Harmonie van Marjolein Kool. Je wou dat de rekenlessen allemaal op die manier werden gegeven. Geheid dat er dan veel meer mensen goed zouden kunnen rekenen.
Het gedicht Oproep van Saul van Messel dreunt bij je binnen. Je gaat je de laatste twee regels inderdaad afvragen en afvragen of de juffrouw spijt heeft van haar woorden.
In De kleuter van Nico Scheepmaker voel je de liefde voor de kleuter eraf stralen.
Het gedicht Spreekbeurt op een basisschool van Ali Serik geeft duidelijk het verschil van denken weer tussen een kind van tien jaar en een volwassene. Het zet je aan het denken.
Kortom, als je weer even in gedachten terug naar school wilt, dan is deze gedichtenbundel een echte aanrader.